آزمون توانایی ادراکی

در گذشته نگاهی عمومی و کلی نسبت به توانایی ادراکی وجود داشت و توانایی ادراکی را ماهیتی یکپارچه و عمومی می‌دانستند، در نتیجه آزمون‌های توانایی ادراکی آزمون‌هایی عمومی بودند و ادعا می‌کردند که هوش افراد را به شکل عمومی مورد سنجش قرار می‌دهند اما به مرور مشخص شد که توانایی ادراکی خود دربرگیرنده حوزه‌های مختلفی است، بنابراین امروزه آزمون‌های توانایی ادراکی به سمتی تخصصی شدن پیش رفته‌اند و صرفا حوزه‌هایی از توانایی ادراکی را می‌سنجند که در شغل یا سازمان هدف مورد نیاز است، به عنوان مثال در گذشته از یک آزمون توانایی ادراکی برای تمامی سطوح سازمانی و تمامی مشاغل استفاده می‌شد و ادعا می‌شد که آزمون می‌تواند عملکرد افراد را در همه مشاغل پیش‌بینی کند، اما امروزه آزمون‌های توانایی ادراکی متناسب با مشاغل طراحی می‌شوند و آزمون توانایی ادراکی مدیران با آزمون توانایی ادراکی نیروهای فروش با آزمون توانایی ادراکی نیروهای فنی و عملیاتی متفاوت است و تفاوت آن‌ها در این است که هر یک، حوزه‌هایی از توانایی ادراکی که برای شغل مربوطه مورد نیاز است را مورد سنجش قرار می‌دهند و بدین ترتیب دقت آزمون‌های توانایی ادراکی بسیار بالاتر رفته و قدرت پیش‌بینی آن‌ها افزایش یافته است چرا که ممکن است توانایی ادراکی یک فرد برای مدیر شدن مناسب باشد اما برای تبدیل شدن به یک نیروهای فنی خبره، نامناسب باشد یا بالکعس.

متناسب با نوع نیاز، سازمان می‌تواند از آزمون‌های توانایی ادراکی عمومی یا آزمون‌های توانایی ادراکی مناسب گروه‌های شغلی مختلف استفاده کند. نکته قابل توجه آن است که آزمون مربوطه باید در فضای سازمانی و شغلی اعتبارسنجی شده و ثابت شده باشد که خروجی آزمون با عملکرد شغلی ارتباط دارد.