بیش از یک دهه است که سازمانها ترجیح داده اند به روش ارزیابی سنتی عمل کنند زیرا عنصری از مداخلات انسانی را فراهم می کند. با این حال، با توجه به کار دستی زیاد، دلایل مختلفی وجود دارد که چرا تیم های یادگیری و توسعه (L&D) و منابع انسانی (HR) توجیه بکارگیری کانون های ارزیابی حضوری را دشوار می دانند.
در حالیکه چشم انداز مدیریت استعداد همچنان در حال تکامل و استفاده از فناوری های مدرن است، متخصصان منابع انسانی در حال حاضر می توانند از فناوری برای آموزش و توسعه نیروی کار خود استفاده کنند.
کانونهای ارزیابی مجازی
برای جلوگیری از عواقب اتکا به کانون ارزیابی سنتی، سازمانها علاوه بر ارائه نتایج معتبر و هم تراز با رویکرد حضوری، برای تسریع در روند کار به تدریج ابزارهای آنلاین را در پیش می گیرند. کانون های ارزیابی مجازی علاوه بر اینکه می توانند بر بیشتر مشکلات موجود در ارزیابی های حضوری غلبه کنند، در عین حال ظرفیت بالقوه متقاضیان در دسترس سازمان را بسیار گسترش میدهند.
بازار رقابتی جهانی، سازمانها را ملزم می کند اهداف استراتژیک خود را با نیازهای بازار هماهنگ کنند تا از تداوم کسب و کار اطمینان حاصل نمایند. کانون ارزیابی مجازی می تواند در دستیابی به نتایج مطلوب، کارآمد و موثر باشد. این یک محیط مقرون به صرفه از نظر زمان و هزینه است، و ارزیابی ها را می توان از راه دور انجام داد. در همین حال، کانون ارزیابی ترکیبی که هر دو عنصر فنی و انسانی را یکپارچه می سازند به طور فزاینده ای در حال تبدیل شدن به اولین گزینه برای اقدامات حیاتی برنامه ریزی سازمانی هستند.
افزایش توان محاسباتی، استفاده از محاسبات آماری را میسر می سازد که دیدگاه های مختلفی را درباره موضوعاتی مانند اعتبار نشان می دهد. رفتارهای خرد شرکت کنندگان، مانند حرکات چشم و میزان تعریق را می توان با استفاده از فناوری به دست آورده و تحلیل کرد.
با استفاده از الگوریتم ها و داده های بزرگ، می توان نتایج ارزیابی را شبیه سازی کرد و گزارشات بازخورد را ظرف چند ساعت انجام کانون ارزیابی مجازی تهیه نمود. مزایای احتمالی پیشرفت های فناوری چندین برابر است: دقت ارزیابی ها را می توان از طریق ترکیبی از نقاط داده ای زیاد افزایش داد؛ سرعت در دسترس بودن نتایج ارزیابی را می توان افزایش داد؛ غنای بازخورد را می توان افزایش داد.
